சாந்தி சலூனுக்கு வந்த மகேஸ்வரி - சிறுகதை

புது ஊர்.ஒரு வழியாக வீடு மாற்றியாகிவிட்டது.ப்ளாட் நன்றாக செட் ஆகி இருந்தது.தலையை உலுப்பியவாறு அவசரமாக முடி வெட்டிக்கொள்ள கிளம்பினேன்.சாந்தி பியூட்டி சலூன்.போர்டில் ரஜினி படம்.கண்,நெற்றியில் ரஜினி ஜாடை.ஆனால் கன்னங்கள் உப்பி போய் வேறு மாதிரி இருந்தார்.I say one time, but it is 100 times said என்று ரஜினியின் தலைக்கு மேல் எழுதியிருந்தது.

”வாங்க சார்....இப்ப முடிஞ்சுடும்”சலூன் ஓனர்.உள்ளே மூன்று நபர்கள் இருந்தார்கள்.சின்ன இடம்.ஷேர் ஆட்டோவில் உட்காருவது மாதிரி நெருக்கித்தான் உட்கார முடிந்தது.பிரில் கிரீம் சவரக்கட்டி நாற்றம் அடித்தது.அதற்குள் அடுத்த நபர் உள்ளே நுழைந்தார்.அவரையும் ”வாங்க சார்.. இப்ப முடிஞ்சுடும்“ என்று அழைத்தான்.சலூனை நோட்டம் விட்டேன்.சுவரெல்லாம் காரைப்படிந்து ஈரிச்சுப்போய் இருந்தது.

பக்கத்தில் இருந்தவர் என்னையே கால் முதல் தலை வரை உற்றுப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்.அவரை முறைத்துவிட்டு விலைப்பட்டியலைப் பார்க்க ஆரம்பித்தேன்.

“சார்... அது சொம்ம.. போட்டு வச்சுக்கறோம்.அந்த அமவுண்ட் வாங்கறதில்ல.சங்கம் கொடுத்தது”.

”நீங்க ஊருக்கு புச்ச சார்?’

தலையசைத்தேன்.

மறுபடியும் நோட்டம் விட ஆரம்பித்தேன்.அதிர்ஷ்டசக்கரத்தகடு பிரேம் போட்டு மாட்டப்பட்டிருந்தது.உள்ளே கரப்பான் பூச்சிகள்.என்னைப் பார் யோகம் வரும் கழுதைப் போட்டோ.ரேடியோ.சதுரவடிவமாக டெல்லி செட் போல் இருந்தது.நிறைய திருகு சுவிட்சுகள் இருந்தது.FMல் யாரோ ஒரு பெண் வாய் ஓயாமல் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.
வாய் ஓய்ந்தவுடன் ”அடியே.. கொல்லுதே” பாட்டை யாருக்கோ டெடிகேட் செய்து பாட ஆரம்பித்தது.

என் முறை வந்த்து.ரெக்சின் சீட்டை தட்டி அழைத்தார்.உட்காரந்தவுடன் சுகமாக இருந்தது.பொன்னாடைப் போத்தினார்.

”கட்டிங்... மீடியமா?”

”எஸ்”

“ஆ பாத்தாவே தெரிது சார்.”

எப்போதும் மிடியம்தான்.க்ளோஸ் கட்டிங் புது மனவி கவிதாவிற்குப் பிடிப்பதில்லை.“லூசு” மாதிரி இருக்கு என்பாள்.‘கர்சிக் கர்சிக்” வெட்ட ஆரம்பித்து சீக்கிரமே முடித்து விட்டான்.அடுத்து ஷேவிங்.தலையை குனிய வைத்து அழுத்தியபடி ஷேவிங்கை ஆரம்பித்தான்.“என்னம்மா
உள்ள வாங்க”வாசலைப் பார்த்துக் கேட்டபடி வெளியே போனான்.

”பையனுக்கு முடிவெட்டனுமா?” 

”ஆமாம்” ஒரு பெண் குரல் கேட்டது.

“ஏரியாக்கு புச்சா இருக்கீங்க.அடுத்தது பாஸ்டா முடி வெட்டிடறேன்.”

என்னை உற்றுப்பார்த்துக்கொண்டிருந்தவன் என்னைவிட்டு விட்டு வெளியே தலையை நீட்டிப்பார்க்க ஆரம்பித்தான்.

அவள் தயங்கிய மாதிரி தெரிந்தது.கண்ணாடியில் சின்னப் பையன் உருவம்தான் தெரிந்தது.அவள் உருவம் தெரியவில்லை.வெளியே போய் ஏதோ பேசிவிட்டு வந்தான்.துண்டுப் பேப்பரில் ஒரு செல் நம்பர் எழுதி இருந்தது.அவள் போய்விட்டாள்.

ஒரு வழியாக எனக்கு முடித்தான்.கண்ணாடியில் பார்த்தேன்.அவன் மேல் கடுப்பு ஏற்பட்டது.சின்னப்பையனை அழைத்தான்.சலூன்காரனைப் பார்த்து மிரண்டுப் போய்“அம்மா”என்று அழ ஆரம்பித்தான்.எல்லோரும்
சமாதனப் படுத்தமுயன்று தோற்றுப்போனார்கள்.

”பாவம்.. இந்த லேடிஸ்ஸூ...வூட்ல ஜெண்ட்ஸ்..என்ன வெட்டி முறிக்கிற வேல”என்னை முறைத்துப்பார்த்தவன்.இவன் என்ன வெட்டி முறிக்கிறான்?

நானும் அந்தக் குட்டிப்பையனைப் பார்த்தேன்.அழகாக துறுதுறுவென இருந்தான்.என் அப்செட் மூட் சர்ர்ரென்று இறங்கி காணாமல்போனது.சந்தோஷம் படர்ந்தது.

”வாட்  இஸ் யுவர் நேம்?”

“அபிலாஷ்”

“வாட்ஸ் யுவர் ஸ்கூல் நேம்?’

“சின்மயா”

”டாடி ஆபிஸ் போயிட்டாரா?

“தெரியாது”

”டாடி பேர் என்ன?”

“தெரியாது”. 

எல்லோரும் சிரித்தார்கள்.எனக்குக் கோபம் வந்தது.அவனுடன் கெஞ்சலாகப் பேசிப் பேசிஒரு வழியாக சமாதானமானான்.அவனுக்கு மிரண்டா பாட்டில் வாங்கிக் கொடுத்தேன்.

“இங்க சாப்பிடக் கூடாது.ம்ம்மிக் கிட்ட கேட்டுத்தான் இத சாப்பிடனும். என்ன ஒகேயா?”முகத்தில் பிரகாசத்தோடு பாட்டிலை அணைத்துக்கொண்டான்.சீட்டில் உட்கார வைத்து முத்தம் கொடுத்து “பை” சொல்லி கிளம்பினேன்.

மீண்டும் அழ ஆரம்பித்தான்.தயங்கினேன்.

“சார்... முடி வெட்டற வரைக்கும் இருங்க ..அவங்க அம்மா வந்துருவாங்க.”

சம்மதித்தேன்.

”உங்க தோலு சிவப்பு தோலு சார்.குழந்த டிரிக் வேற தெரிஞ்சு வச்சுக்கினுக்குறீங்க”

“அதெல்லாம் இல்லீங்க ..மிரண்டா பண்ற வேலதான்..”

அபிலாஷூக்கும் கட்டிங் முடிந்தது.முடிவெட்டியவுடன் ரொம்ப குட்டியாகத் தெரிந்தான்.முடித்துகள்களை தட்டிவிட்டு முத்தமிட்டேன்.அபிலாஷ் முகம் சிவந்து வெட்கப்பட்டான்.திரும்பி

வாசலைப் பார்த்து “அம்மா” என்று ஓடினான்.வாசலைப்பார்த்து
அதிர்த்தேன்.மகேஸ்வரி.அவள் முகம் சிவந்து கோபமாக சிறுவனைப் பார்த்தாள்.

”உனக்குத் தெரியாத ஆளுங்கக்கிட்ட போக கூடாதுன்னு..எவ்வளவு தடவச் சொல்லியிருக்கேன்... இடியட்..”குழந்தையை இழுத்தாள்.
மிரண்டா பாட்டில் கிழே விழுந்தது.

மகேஸ்வரியுடன் திருமணமாகி நான்காவது மாதத்திலேயே கருத்து வேற்றுமை வந்து அபத்தமாக தினமும் சண்டைப் போட்டோம்.சில மாதங்கள் பிரிந்தோம்.அடுத்த வருடம் விவாகரத்து.அப்போது அவள் கருவுற்றிருந்தாள்.ஐந்து வருடம் ஒடி விட்டது.

அபிலாஷ் என் பையனா?

“அங்கிள்... டாட்டா..”திரும்பிப் பார்த்து கையசைத்தான் அபிலாஷ்.

                         முற்றும்