மாவு மிஷினில் பைனல் டச் - அனுபவம்

என் சின்ன வயது மாவு மிஷின் அனுபவங்கள் மறக்க முடியாது.அப்போது ஆறு அல்லது ஏழு வயது.

வீட்டில் சொல்லி அனுப்பிவிடுவார்கள்.குழம்பு அல்லது ரசப்பொடி மசாலா கலக்காமல் ”மடி”யாக அரைக்கவேண்டும் என்று. மசாலா வாசனைப் பொருட்கள் நெடி எதுவும் இருக்கக்கூடாது. முன்னவர் (திராவிடர்அரைத்த நெடி ஆரியர் மாவில் வந்துவிடக் கூடாது). அதற்காக கடைத் திறப்பதற்கு முன்னேயே கடையின் மாவடைந்த ஷட்டர் அருகே நிற்க வேண்டும்.

பள்ளி நண்பர்கள் என்னைப் பார்த்து இளித்துக்கொண்டே போவார்கள்.வெட்கம் பிடிங்கி திங்கும்.மானம் போகும்.சிரிப்பது பையைப் பார்த்துதான்.தாத்தாப் பைகள்.

தனிததனியாக இரண்டு துணிப்பைகள்.கஞ்சி மாவு,கோதுமை 

மாவு,அரிசி மாவு என்று வெவ்வேறு அயிட்டஙக்ள்.மறக்கக்கூடாது.(இதெல்லாம் ஒரு life skill தான்.இப்போது நினைத்துப்பார்க்கும் போது)அரைக்க் கூலி காசுகள் அதிலேயே புதைந்திருக்கும்.

நுழைந்தவுடன் தும்மல் வரும்.மாவு மெஷின்.மாவுமெஷின் தான்.கடை ஷட்டரிலிருந்து ஆரம்பித்து எல்லாம் மாவு மாவாக இருக்கும்.((சீகக்காய் மிஷன் தவிர) Fan.ஸ்விட்ச் போர்டு.கலர் பல்புகள்.தரை.மிஷின்கள்.மிஷின் கிழ் இருக்கும் தகர டின்.நட்டு போல்டு.ஒட்டடை.பல்லி.மிஷன் பெல்டுகள்.ஓனரின் மரடேபிள்.அதனுள் இருக்கும் சில்லறைகள்.தொங்கும் திருஷ்டி படிகார பொம்மை.உத்திரம்.பழைய மகா லஷ்மி கேலண்டர்.கடைசாவி. 

மாவரைப்பவர் மாவோடு மாவாக மாவித்திரிக்கா லட்சணத்தோடு மாவரைத்துக் கொண்டிருப்பார்.தேசிய பண்டிகளில் சில பேர் உடம்பெல்லாம் வெள்ளை பெயிண்ட் அடித்துக் கொண்டு காந்தி வேஷத்தில் வருவார்கள்.அவர்கள் ஞாபகம் வரும்.ஓனரும் மாவுதான்.

நாந்தான் முதல்.

”இன்னென்ன அயிட்டம்........”’

”..............................”

”கிருஸ்ன மூர்த்தி அய்யிரு வூடா?”

”..............................”

’எத்தினாம் கிளாஸ் படிக்கிற”

”..............................”

”துட்ட பை உள்ளாரந்து எடுத்துட்டியா?”

”..............................”

 

இது மாதிரி கேள்விகள்.மிஷன் சத்தத்தினூடே கேட்கப்படுவதால் சில கேள்விகள் காதிலேயே விழாது.விழுந்தார்போல் காட்டிக்கொள்வேன்.இடையிடையே தும்முவேன்.

“அய்யரே....கவுச்சி துண்ணு .....பலம் வரும்... தும்ம மாட்ட” என்பார்.

என் முறை வரும்.தகர டின்னில் ஐயிட்டத்தைக் கொட்டி மெஷினில் கொட்டுவார்.டின்னைத் தட்டுவார்.சதுரமான இடத்தில் கைவைத்து நுரைக்காக surfஐ அளைவதுப் போல தானியங்களை அளைவார்.அரைவைச் சத்தம் அதிகமாகும்.

யானையின் துதிக்கைப் போல வளைந்த இடத்தில் ஒரு தொளதொளவென்று ஒரு துணிப்பை சூம்பிப் போய் கோமணத் துணித் தொங்கும்.”மடி” மாவுக்காக அதை தட்டி தட்டி சுத்தம் செய்து வைப்பேன். கானல் நீரைத் துரத்தும் விலங்குகள் போல. ஆனாலும் மாவு தூசு வந்துக்கொண்டே இருக்கும்.வீட்டிற்கு பயந்து பயந்துதான் இதெல்லாம் செய்வது.தும்மல் வேறு தாங்க முடியாது.

ரெண்டாவது ரவுண்ட் கொட்டுவார்.டின்னை தட்டுவார்.ஸ்கேலால் தட்டுவார். என் பையில் பிடித்துக் கொள்ள நான் குனிவேன்.அப்போது ஒரு கொடுமை நடக்கும்.

“கிர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ரென்று ஒரு பைனல்அழுத்து அந்த கை ஸ்டீரியிங்கில் அழுத்துவார்.முடியப்போகிறது என்று பார்த்தால் “கிர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்...மெதுவாக நிறுத்தி மறுபடியும் ஒரு ‘கிர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்....((final touch?) .என்னை வெறுப்பேற்றுவது போலிருக்கும். காது நார் நாராக கிழியும்.காதை முடுவதா மாவைப் பிடிப்பதா?தும்முவதா?

பைகள் கொதிக்கும் .வெளியே வரும் போது நானும் “மாவுத்திரிக்கா” லட்சணத்தோடு வெளியே வருவேன்.தட்டிக்கொள்வேன். பார்பர் ஷாப் ஞாபகம் வரும்.

எல்லாம் முடிந்து ஒரு சின்ன ரெஸ்ட் எடுக்க வெளியே வந்து பொடி போடுவார்.ரெண்டு ராட்ச்ச தும்மல் தும்மி (யேங்ங் அச்சு....யேங்ங் அச்சு) விட்டு உள்ளே போவார்.

பிற்காலத்தில் எங்கள் கம்பெனியில் இந்த "FIVE  S"  "KAIZEN" போன்ற மேனஜ்மெண்ட் முறைகளை (management initiative) அறிமுகப்படுத்தும் போது இந்த “ஆண்டாள் மாவு மெஷின்” அடிக்கடி ஞாபகம் வரும்.