கூட்ஸ் வண்டியும்,நானும் -அனுபவம்

கூட்ஸ் வண்டி! இதை ஓடும்போது பார்ப்பது பிடித்தமான ஒன்று.அதுவும் சின்ன வயதில் இதைப் பார்ப்பது இன்னும் சுவராஸ்யம். அதிசயம்.

நகர் புறங்களில் பார்பபதை விட கிராமங்களில் இதன் அழகு கூடுவது மாதிரி ஒரு உணர்வு.வளைவுகளில் அல்லது மலை முகடுகளில் புகை வண்டி நீராவியைக் கக்கியபடி நெளிந்து செல்லும்போது ஒரு வசீகரமானத் தோற்றம் உண்டு. அயல் நாடுகளில் பெட்டிகள் இன்னும் அழகு.

(கார்டுக்கும் டிரைவருக்கும் சரியா “கெமிஸ்ட்ரி” ஒர்க் அவுட் ஆகுமா?)

வரிசைக் கலையாமல்,அதன் சக்கரங்கள் தண்டவாளத்தில் வழுக்கியபடி ”தடக் தடக்” என்ற பெருஞ்சத்தத்துடன் ஒவ்வொருப் பெட்டியும் மெதுவாக நம்மைக் கடக்கும்.எந்த ஊருக்குப் போகிறது? தெரியாது.

அடுத்த சுவராஸ்யம் பெட்டிகளை எண்ணுவது.

ஒன்று,இரண்டு,மூன்று என்று அதன் ஓடும் வேகத்தில் எண்ண ஆரம்பித்து, ஒரே மாதிரி அமைப்பால்,நடுவில் எண்ணிக்கைத் தவறி, விட்ட இடம் அடையாளம் தெரியாமல், எண்ணிக்கை விட்டுப் போவதுண்டு.கடக்க எவ்வளவு நேரம் ஆகிறது என்று சிலர் வாட்சில் டைம் பார்ப்பதைக்கூட நான பார்த்திருக்கிறேன்.

வழக்கமானப் பெட்டிகளை தவிர இதில் பெரிய உருளையான ஆயில் டாங்கர்களும் ,பாதி திறந்த பெட்டிகளும் (நிலக்கரி) நடுவில் இணைக்கப்பட்டு திடீர் என்று கண்ணில் பட்டு மரவடடைப் போல் ஊர்ந்துப் போவதுண்டு.சில சமயம் குதிரைகள் பெட்டிகளில் தென்படும். சில பெட்டிகளில் மொழி கடந்த காதலி/காதலன் பெயர்கள் கிறுக்கப்பட்டிருக்கும்.

இதற்கு போதிய மரியாதை கிடைப்பதில்லை. பயணிகள் ரயில்களுக்கு சிக்னலில் முன்னுரிமை அளிக்கப்படும். அதுவரை அங்காங்கே ஒன்றும் புரியாமல் அனாதையாக இவைகள் நிற்கும்.

இதில் கடைசிப்பெட்டி எனக்குப் பிடித்த ஒன்று.எப்போது வரும் என்று எதிர்பார்க்க வைக்கும்.கடைசி திறந்த வெளிப் பெட்டி கடக்கும் போது ஒரு கவிதையுடன் கடப்பது மாதிரி இருக்கும்.அதில் தேவதைப் போல் ஒரு உடையில் கார்டு தன் கையில் சிவப்பு அல்லது பச்சைக் கொடியை அசைத்தப்படி இருக்க கடக்கும் கடைசிப் பெட்டி. தண்டவாளம் வெறிச்சோடிப்போய் வெகுதூரத்தில் “தடக் தடக்’ என்ற சத்தம் மட்டும் காற்றில் அலைய கூட்ஸ் வண்டி கண்ணில் படாமல் எங்கோ பயணிக்கும்.

இதே மாதிரி நடு ஜாமத்தில் ஏதோ ஒரு இடத்தில் “கார்டின்” விசிலும், சிக்னலுக்காக விளக்கை ஆட்டுவதும்,அடுத்த நிமிடம் வண்டி புறப்படுவதும் அமானுஷ்யம்.

சின்ன வயதில் கூட்ஸ் வண்டியின் கடைசிப்பெட்டியால வசீகரிக்கப்பட்டு, பிற்காலத்தில் நான் கூட்ஸ் டிரெயின் “கார்டு” ஆகவேண்டும் என ஆசைப்பட்டது உண்டு.ஜாலியாக நமக்கென்று ஒரு தனிப் பெட்டி.சுதந்திரமாக உலவலாம். நிறையப் புத்தகங்கள் படிக்கலாம்.பாட்டு கேட்கலாம்.எல்லா ஊரும் பார்க்கலாம்.கட் அடிக்கலாம்.முக்கியமான ஸ்டேஷன் வந்தால் மட்டும் வெளி வந்து கொடியை ஆட்டி விட்டு உள்ளே போய் தூங்கலாம் என்று ஒரு கணக்கு.


அந்த காலத்தில் சினிமாகாரர்களுக்கும் இந்த கூட்ஸ் வண்டிகளின் மேல் ஒரு கிரேஸ் உண்டு.வில்லன் துரத்தலினால அண்ணன் தம்பி (அல்லது அப்பா மகன்)பிரிந்து,அண்ணன் கூட்ஸ் வண்டியிலும்,தம்பி பாஸஞ்சர் வண்டியிலும் ஏறி பிற்காலத்தில் சென்னையில் சந்திப்பார்கள்.டுயட் பாடுவதும் உண்டு.”கூட்ஸ் வண்டியிலே ஒரு காதல்” என்ற பாட்டும் உண்டு.சண்டைக்காட்சிகளும் உண்டு.திருட்டு ரயில் ஏறி வெளியூர் போகும் கதாநாயகனும் காண்பதுண்டு.

”அழியாத கோலங்கள்” படத்தில் சிறுவர்கள் கேட்டின் மீது உட்கார்ந்து, அதன் ஒட்டததிற்கு ஏற்றார் போல்,தலையை அசைத்து அசைத்துப் பார்பார்கள்.

ஹாலிவுட் படங்களில் அட்டகாசமாகக் காட்டுவார்கள்.

எங்காவது லேட்டாகப் போய் சேர்ந்தால் “என்ன கூட்ஸ் வண்டி மாதிரி மெதுவா வந்து சேர்றீங்க” என்று ஒரு சொலவடை உண்டு.

பிரயாணிகள் வண்டியும் இந்த கூட்ஸ் வண்டியும் சில சமயம் ஒன்றாக ரேஸ் மாதிரி இணையாக ஓடும்.சில சமயம் நாம் கடக்கும் ரயில்வே கிராசிங்கில் இவை நந்தி மாதிரி சிக்னலுக்காக நின்று பாடாய்ப் படுத்தும்.

இப்பொழுதெல்லாம் லோகோமோட்டீவ் என்ஜின்தான் இழுக்கிறது.ஒரு காலத்தில் கரி என்ஜின் இழுத்துக்கொண்டுப் போகும்.ரொம்ப நீளம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்ம்.கார்டு விசில்அடித்து கொடி காட்டுவார்,அடுத்த வினாடி டிரைவர் புரிந்து வண்டியை எடுப்பார்.இருவருக்கும் இடையில் நல்ல ”மானாட மயிலாட” போல் நல்ல ”கெமிஸ்டரி”


நல்ல வேளை நான் “கார்டு” ஆகவில்லை.சின்ன வயதில் கற்பனைச் செய்தது போல் அல்ல இந்த வேலை. பொறுப்பு அதிகம்.வாழ்க்கையே வெறுத்துவிடும். டிரைவரை விட இவருக்கு வேலை ஜாஸ்தி.