சொகுசு பேருந்து இருக்கை எண் -9&10 - கவிதை

                          கவிதை

         சொகுசு பேருந்து இருக்கை எண் -9&10

          படித்துக்கொண்டிருந்தவளை

          வலிய நிறுத்திப் பேச ஆரம்பித்தாள்

          பக்கத்து இருக்கை முகம் 

          தெரியாத பெண்மணி

          தன் பேச்சைக் கேட்பதில்லையாம் மகள்

          மருந்துக்கும் வீட்டுப் பொறுப்பு

          ஏற்காமல் இருக்கும் கணவன்

          பிறந்த வீடே கதியாக

          கிடக்கும் அழகான மருமகள்

          கெட்ட பழக்கங்களோடு தறிகெட்ட மகன்

          தலை முதல் கால் வரை

          சேவகம் எதிர்பார்க்கும் மாமியார்

          எதிலும் பட்டுக்கொள்ளாமல் இருக்கும்

          வயதான நோயாளி மாமனார் 

          வந்தோமா வாழ்ந்தோமா   என்றில்லாமல் 

          பல்லைக் கடித்துக் கொண்டு

          40 வருட தாம்பயத்தை தாங்குவது

          என் தலையெழுத்து  -   50 கிலோமீட்டர்

          தூரம் ஓடி விட்டது பேருந்து 

          சொல்லிமுடிக்கையில்                           

          சரிதான் என்று சொன்னேன்

          ஆறுதல் வார்த்தை எதிர்பார்த்தவளிடம்

          அவள் வீட்டுக்காரர்களை நான்

          நன்றாகப் புரிந்து வைத்திருப்பதாகச்

          சொல்லி தூங்கிப் போனாள்

          புது மினரல் வாட்டர் பாட்டில்

          திறந்துக் குடித்து விட்டு